احترام چیست؟

در ابتدا تعریف کوتاهی از احترام ارائه می‌کنم؛ احترام به معنی حفظ کردن و نادیده نگرفتن حریم دیگران است، حفظ حرمت ها و به رسمیت شناختن حق و حقوق دیگران، توجه کردن و ارزش قائل شدن برای فردی که در کنار ما است.

احترام به کودکان چه نتایجی را به دنبال دارد؟

احترام گذاشتن به کودکان ؛ آن‌ها را به فردی با شخصیت ، مسئولیت پذیر ، خودباور و دارای عزت نفس تبدیل می‌کند.
اگر به دنبال ایجاد یک رابطه موثر با فرزند خود هستید مستلزم این است که حریم فرزند خود را حفظ کرده و به او احترام بگذارید. رابطه فرزند و والدین مانند یک جاده دوطرفه است و به عبارت ساده‌تر این رابطه از تعامل بین آن‌ها شکل می‌گیرد.
کودک در این صورت احساس می‌کند که مورد محبت والدینش قرار گرفته و به عنوان یک انسان و عضو خانواده به حساب می‌آید.

[aux_quote type=”quote-normal” text_align=”left” quote_symbol=”1″ title=”title” extra_classes=””]ماری کوری می گوید: احترام بزرگ و کوچک، فقر و ثروت یا زشتی و زیبایی نمی شناسد.[/aux_quote]

• کودکان مفهوم احترام را چگونه درک کرده و به آن عمل می کنند؟
زمانی که فرزندان در سن کودکی این احساس احترام را از جانب دیگران درک می‌کنند،بدون شک نتایج مثبتی در آینده برای آن‌ها خواهد داشت.در زمینه احترام به فرزندان راهکارهایی وجود دارند و با این روش ها می‌توانیم به آن ها نشان دهیم که برایشان ارزش قائل هستیم.

برای این موضوع بهتر هست موارد زیر را در نظر داشته باشیم:

1. حامی فرزندتان باشید.
حتی کودکان نیز شایسته احترام هستند، کودکانی که در جمع خانواده حامی و پشتیبان دارند و اینگونه بزرگ می‌شوند به احتمال زیاد دارای عزت نفس بالاتری هستند. عزت نفس باعث می‌شود آن ها به توانایی ها و داشتن انتخاب صحیح برای زندگی خود باور داشته باشند.

2. احترام مانند یک جاده دوطرفه است.
فرزند شما با احترام به دنیا نمی آید. آن ها احترام را در مسیر زندگی خود از والدین و افراد مهم زندگیشان یاد می‌گیرند.پس اگر در عمل نشان ندهیم که برای حریم آن‌ها ارزش قائل هستیم، انتظار متقابل را نداشته باشیم.

3. رفتارهای خوب را در خانه با هم تمرین کنید.
کلماتی مانند لطفا، ببخشید، اجازه می‌دهید، متاسفم و .. کلماتی هستند که به یادگیری احترام به کودک کمک می‌کنند.

4. الگوی خوبی برای احترام گذاشتن باشید.
کودکان بیشتر از والدینشان یاد می‌گیرند.در واقع احترام در خانواده شکل می‌گیرد، راز هر روابط سالمی حفظ حریم یکدیگر و احترام متقابل است.شاید در نگاه اول خیلی بدیهی به نظر برسد ولی متاسفانه در اغلب موارد بی احترامی بین زن و شوهر، والد و فرزند و بین فرزندان دیده می‌شود.احترام متقابل از پدر و مادر نسبت به یکدیگر شروع می‌شود و این روند در خانواده می‌چرخد.
احترام گذاشتن به معنی آگاه بودن نسبت به حریم شخصی دیگران و ارزش قائل شدن برای آن است.نیاز هست که والدین به تصمیمات فرزند خود احترام بگذارند و با این کار حس خوب بودن و مفید بودن را به او می‌دهند. احترام دوطرفه باعث شکل گیری ارتباط سالم و مطلوب بین اعضای خانواده شده و منجر به عشق  و حمایت و درک متقابل می‌شود.
نحوه برخورد پدر و مادر با یکدیگر و درک متقابلشان در عین داشتن اختلاف نظر باعث می شود فرزندان به صورت عملی ببینند که انسان ها  چگونه می‌توانند برای حریم هم ارزش قائل شوند.
در چنین بستری فرزندان یاد می‌گیرند تا با احترام به صحبت دیگران گوش دهند و نظرات خود را بدهند یا مخالفت کنند. یکی از چالش های بزرگی که برخی افراد با آن مواجه می‌شوند این است که یاد نگرفته اند با حفظ حریم با نظر طرف مقابل مخالفت کنند یا نظرشان را بدهند.

پدر، مادر و فرزندان خوب است که یاد بگیرند:
با دیگران آن گونه رفتار کنند که دوست دارند با آن ها رفتار شود. قبل از این که وارد بحث با کسی شوند با دقت به حرف هایش گوش دهند. اگر مخاطب با لحن مناسبی با آن ها صحبت نکرد به او بازخورد داده و بگویند با لحن مناسب و آرامی با من صحبت کن و نظرش خود را بدهند.

• گام به گام تا یادگیری مفهوم احترام
کودکی که فرایند رشد مناسبی را طی می‌کند ارزش احترام گذاشتن را از رفتار دیگران می‌آموزد. وقتی بزرگسالان به فرزندان و نیازهایشان توجه می‌کنند برای آنان تبدیل به الگو می‌شوند.
قطعا عده کمی از یک نوزاد انتظار دارند بدون این که پوشکش عوض شود، به او غذا بدهند، لباسش را عوض کنند، به آرامی تکانش دهند و در آغوش گرفته شود، گریه اش بند بیاید و یا کسی گریه نوزاد را نشانه ای از بی احترامی نمی‌بیند، بلکه آن را نشانه ای از نیازهای نوزاد می‌داند.
پاسخ به نیازها در طول زمان حس اعتمادو امنیت می‌سازد. همچنین به درک ما در نحوه ی برقراری روابط نیز کمک می‌کند.

کلام آخر:

احترام فرایندی متعالی است که در کودکان رشد یافته در خانه های پر از عشق و برخوردار از پرورش مناسب معقول به نظر می‌رسد، اما باید حواسمان باشد که هیچ انسانی بی نقص نیست و حتی کودکانی که با مراقبان حمایتگر رشد کرده اند ، ممکن است گاهی اشتباه کنند.

تا وقتی فرزندان شما احساس امنیت نکنند و نیازهایشان در بستر خانواده تامین نشود، انتظار یادگیری مفهوم احترام و عمل به آن را از آن ها نداشته باشیم.