چگونه فرزند مسئولیت پذير تربیت کنیم‌؟ مسئولیت پذیری به زبان تئوری انتخاب یعنی ارضای نیازهای پنجگانه و اساسی خود به گونه ای که برای دیگران و خودمان آسیب و هزینه ایجاد نکنیم. مسئولیت پذیری در تعریف عام به معنای تصمیم گیری های موثر است.  امروز مسئولیت پذیری قلب مشکلات ما آدم هاست.

 

فرزند مسئولیت پذير و اهمیت آن، آن جایی خود را نشان می‌دهد که؛

  • افراد در برابر مواجهه با مسائل و بحران ها تسلیم نشوند.

  • تمام تلاش خود را برای ارضای نیازهای اساسی خود به کار گیرند.

  • ارضای نیازهایی که در پاسخگویی به آن‌ها، خود و دیگران را با ایجاد هزینه و آسیب روبرو نکند.

 

با توجه به این تلاش‌ها، فرد در برابر تمامی موانع مقابل خود، به ایجاد زندگی هدفمند کمک کرده و این موضوع سبب رشد فردی وی می‌شود .

در زمانی که افراد نسبت به ارزش‌ها و مسئولیت‌های خود ناآشنا هستند؛ نمی‌توانند از حس مشارکت و دستیابی به آنچه که برای آن‌ها مهم است بهره برند‌.

پس اولین قدم برای این مسیر، شناسایی مسئولیت خود و پذیرش آن است.

والدینی که مسئولیت پذیرند با فرزند خود رابطه عاطفی خوب برقرار می‌کنند و از راه ترکیب متوازن عشق و انضباط به آن‌ها مسئولیت پذیری را یاد می‌دهند .”

  ( از ویلیام گلسر )

رابطه عاطفی خوب و موثر، شرط تمام اثرگذاری هاست.

برای برخی والدین در تربیت، مسئولیت‌پذیری به عنوان فرزندی مطیع و فرمانبردار داشتن تلقی می‌شود؛

فرزندی که خواسته‌هایش را بازگو نمی‌کند‌؛ در مورد مسائل مختلف ایده‌ای ندارد و اظهار نظر نمی‌کند!

در حالیکه هر اطاعتی نشانه‌ی فرزند مسئولیت پذير نیست‌، بلکه در بسیاری از مواقع نشانه‌ی انفعال و ناتوانی فرد در احقاق حقوق خود و انجام رفتارهای جرات‌مندانه می‌باشد.

 

راهکارهایی برای تربیت فرزندانی مسئولیت پذیر 

  • والدین باید کنترل‌گری را کنار بگذارند و اجازه شناخت و تجربه کردن را به فرزندانشان بدهند‌.

  • اجازه دهند فرزندشان با بحران‌ها و پیامدهای هر رفتار مواجه شده‌، به تعارض رسیده‌، خودش فکر کند‌، استدلال کند و از عهده‌ی حل مسائل برآید‌.

  • به فرزندان حق انتخاب دهند و اجازه دهند بابت انتخاب‌هایش‌، اقداماتی داشته‌، آزمون و خطا کند‌، از خطاها بیاموزد‌.

  • والدین باید فرزند خود را حمایت کرده و اجازه دهند او کارها را به سرانجام برساند و از انجام آن احساس لذت و خلق کردن را تجربه کند‌.