دروغ گفتن می‌تواند پیامدهای منفی روانی و اجتماعی متعددی داشته باشد. از  نظر روان‌شناختی، دروغ گفتن اغلب از اعتماد به نفس پایین، تنظیم عاطفی ضعیف یا درگیری‌های درونی پیرامون احساس گناه و شرم ناشی می‌شود.  توانایی فرد برای ایجاد ارتباطات معنادار با دیگران بر اساس صداقت و اعتماد را تضعیف می‌کند. دروغ گفتن مکرر می‌تواند به درک فرد از ارزش خود آسیب برساند. آن‌ها ممکن است به مرور زمان خود را فریبکار یا  حیله‌گر ببینند.  همچنین برای پیگیری دروغ‌ها و پنهان کردن حقیقت نیاز به تلاش ذهنی است که می‌تواند منجر به استرس و اضطراب بیشتر شود.

از نظر اجتماعی، دروغ روابط با دیگران مانند خانواده و دوستان را از بین می‌برد. صمیمیت را در هم می‌شکند و وقتی حقیقت پنهان می‌شود فاصله به خودی خود ایجاد می‌گردد. دیگران ممکن است از این دروغ ها احساس بی احترامی، بی اعتمادی و صدمه کنند.  این به سیستم‌های حمایت اجتماعی که همه ما برای رفاه به آن‌ها تکیه می‌کنیم آسیب می‌زند.  این می‌تواند بر روابط کاری نیز تأثیر بگذارد اگر دروغ گفته شود که از یک فرد شایسته تر به نظر برسد.

با گذشت زمان، الگوهای دروغگویی را می‌توان از طریق خود اندیشی صادقانه، جبران خسارت و بازسازی اعتماد با شفقت اصلاح کرد.  کمک گرفتن از روانشناس می‌تواند به کشف مسائل عمیق‌تری که منجر به دروغ‌ها می‌شود کمک کننده باشدو مهارت‌های مقابله با دروغگویی را آموزش دهد.

همیشه به یاد داشته باشید،

توانایی شفاف بودن، حتی در مورد بعضی از حقایق ناراحت کننده، اما برای سلامت روان بسیار مهم است.