ارتباط آنلاین با فرزندان

آیا می‌دانید منشأ بسیاری ازانحرافات اجتماعی نوجوانان مثل اعتیاد، خودکشی، فرار از خانه و اختلالات روانی مثل افسردگی، فوبیا و پانیک، وجود مشکل در رابطه با یکی از افراد نزدیک و مهم در زندگی است؟ والدین هر شخص اولین و مهم‌ترین افراد زندگی او هستند .

بنابراین بسیاری از مشکلاتی که از کودکی تا بزرگسالی در انسانها بروز می‌کند به دلیل شکل نگرفتن یک رابطه سالم، دوستانه و مؤثر بین یکی از والدین یا هر دوی آن‌ها با فرزندشان است. در واقع رابطه اشتباهی که ترمیم نشده و در نهایت رو به خاموشی رفته است.

تعریف ارتباط مؤثر

ارتباط به معنای انتقال پیام و اطلاعات بین دو یا چند نفر است و ارتباط مؤثر امری فراتر از انتقال اطلاعات است. در یک ارتباط مؤثر، اطلاعات به طور واضح و بدون ابهام از یک فرد به فرد دیگر منتقل می‌شود و همچنین درک احساسات، شنیده شدن بدون قضاوت و سرزنش و همدلی نیز اتفاق می‌افتد.

رابطه خود با فرزندتان را چطور ارزیابی می‌کنید؟ چه مقدار در طول روز با او وقت می‌گذرانید؟ چه‌قدر با او صحبت می‌کنید؟ آیا با او بازی می‌کنیدیا با هم فیلم تماشا می‌کنید؟

چرا باید با فرزندانمان ارتباط مؤثر برقرار کنیم؟

برقراری یک رابطه سالم، امن و دوستانه از مهم‌ترین فاکتورهایی است که سلامت روانی فرزند شما را در تمام عمر تضمین می‌کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند کودکانی که ارتباط دوستانه‌ای با والدین خود برقرار کرده اند، در بزرگسالی از عزت نفس بیشتری برخوردار هستند.

هویت منسجم‌تری دارند بنابراین کمتر درگیر اعتیاد، دوستی‌های نامناسب، روابط نامشروع، افسردگی و افکار مربوط به خودکشی می‌شوند. در کسب مهارت‌های ارتباطی قوی‌تر عمل می‌کنند و در نتیجه تعاملات اجتماعی بهتری را تجربه می‌کنند و به موفقیت‌های بیشتری می‌سند و شادکامی اصیل را تجربه می‌کنند زیرا والدین آن‌ها دوستان و راهنمایانی صمیمی، قابل اعتماد و امن هستند که فرزندان آن‌ها می‌دانند اگر با مشکلی مواجه شوند و یا مرتکب اشتباهی شوند به جای پنهان‌کاری و یا کمک گرفتن از دیگران، می‌توانند روی کمک و راهنمایی والدین خود حساب کنند بدون آنکه سرزنش یا تنبیه و تحقیر شوند.

راهبردهای پیشنهادی برای ایجاد یک رابطه مؤثر با فرزندان

1- پرهیز از رفتارهای مخرب رابطه

رفتارهای مخرب رفتارهایی هستند که به رابطه ما با دیگران آسیب می‌زنند. اجبار، زور و تحمیل، تنبیه، انتقاد و سرزنش، مقایسه کردن با دیگران، غرغر کردن و اذیت و آزار، قهر و شکایت کردن از نمونه رفتارهای مخرب هستند که می‌توان از آن‌ها به عنوان سموم ارتباطی یاد کرد. این رفتارها شاید در کوتاه مدت مؤثر و کاربردی به نظر برسند ولی در طولانی مدت بی‌اثر بوده و نتیجه دلخواه را به دنبال ندارند.

2- جایگزین کردن رفتارهای پیوند دهنده رابطه

رفتارهای پیوند دهنده بر خلاف رفتارهای مخرب، در ایجاد ارتباط مؤثر بسیار کارامد هستند. گوش دادن فعال، حمایت کردن، مذاکره و گفتگو،تشویق و دلگرمی، دوستی، گشاده‌رویی، حفظ احترام و اعتماد از ارکان اصلی یک رابطه مطلوب و رضایتمند هستند.

3- عشق بدون قید و شرط و تغییرناپذیر

هر روز به فرزندتان بگویید که دوستش دارید (ارتباط کلامی) و او را در آغوش بگیرید و ببوسید (ارتباط غیرکلامی).  ابراز محبت کردن به فرزندان سن، زمان، ساعت و میزان مشخصی ندارد، پس مضایقه نکنید زیرا فرزند شما باید از عشق و علاقه شما به خودش مطمئن باشد. دوست داشتن خود را مشروط به پسر خوب یا دختر خوب بودن و یا گرفتن نمره عالی و بدون اشتباه رفتار کردن فرزند خود نکنید. او باید بداند حتی اگر خطا یا بدرفتاری کرد و یا نمره پایینی گرفت باز هم مورد پذیرش و علاقه والدین است.

4- تفریح کردن و آنلاین بودن رابطه در طول روز

بسیاری از ما با این تذکر بزرگ شده‌ایم که تا وقتی وظایفمان را انجام نداده‌ایم نمی‌توانیم بازی کنیم. حالا هم به عنوان بزرگسال ابتدا باید کارهایمان تمام شود و بعد اگر خسته نبودیم با فرزندمان بازی کنیم. آنلاین باشید و منتظر نمانید زیرا هیچ وقت کارهایتان تمام نمی‌شود اما کودکتان تا ابد کودک نمی‌ماند. همین الان با او بخندید و بازی کنید و پس از آن کارهایتان را به اتمام برسانید. در طول روز حتماً زمانی را برای صحبت کردن با یکدیگر درباره‌ی اتفاقات روزانه، بازی کردن و دیدن فیلم اختصاص دهید و اوقات خوشی را با هم سپری کنید و برای ساختن یک رابطه زیبا فرصت‌ها را از دست ندهید. این رابطه دوستانه و محکم برای دوران نوجوانی فرزندان ما حیاتی و نجات دهنده است.

تمرین عملی

راهبردهای گفته شده را بررسی کنید، جند مورد ازموارد ذکر شده را در رابطه با فرزندتان به کار می‌برید؟

• به مدت یک هفته، یک لیست از رفتارهای پیونددهنده رابطه و رفتارهای مخرب رابطه که در طول روز از خود نشان می‌دهید تهیه کنید. رفتارهای پیونددهنده را افزایش و مخرب‌ها را کاهش دهید.

• تایم کیفی که به فرزند خود اختصاص می‌دهید بررسی کنید و زمان بیشتری برای آن در نظر بگیرید. (حداقل یک ساعت‌)

• به جای تمرکز بر روی رفتار فرزندمان، بر روی رفتار خودمان متمرکز شویم و بررسی کنیم که رفتار این لحظه من به رابطه من با فرزندم آسیب می‌زند یا خیر؟ اگر جواب بله بود آن را بازنگری کنیم و یک رفتار مناسب جایگزین کنیم.

کلام آخر

ارتباط آنلاین با فرزندان خود را قطع نکنید و بانک ارتباطی خود را شارژ نگهدارید.

لیلا افضل‌زاده

منبع:

– کتاب راهنمای تئوری انتخاب برای فرزندپروری (نویسنده: نانسی باک)

– کتاب درآمدی تئوری انتخاب (نویسنده: ویلیام گلسر)