“در سینه ام چیزی جز خلا نیست و سنگینی بار دنیا را بر شانه هایم حمل میکنم. چیزهایی که عاشق شان بودم، دیگر برایم معنا ندارند”. این از جمله حرف هایی است که از زبان یک فرد افسرده می شنویم. 

آن ها احساس غم شدیدی دارند، نسبت به علاقه های قبلی خود هیچ ذوق و شوقی نشان نمی دهند، و احساس می کنند که یک بار سنگین را به دوش می کشند. یکی از مهم ترین دلایل افسردگی افراد افسرده این است که احساس تنهایی شدیدی نیز دارند، آن ها فکر می کنند که کسی آن ها را درک نمی کند. بنابراین مهم ترین کمک ما به عنوان یک دوست یا عضو خانواده می تواند انجام کارهایی باشد که این پیام را از طرف ما انتقال دهد که “من کنارت هستم و تو را درک می کنم”. اگر می خواهید با نشانه های افسردگی به شکل دقیق تر آشنا شوید، لطفا به این مقاله (افسردگی از نمای نزدیک: آیا من افسردگی دارم؟) رجوع کنید.

در جلسات مشاوره خودم به اطرافیان یک فرد افسرده توصیه های زیر را ارائه می کنم

1. قضاوت ممنوع
به هیچ عنوان افسردگی او را کوچک نکرده و او را مسخره نکنید. با گفتن جملاتی مثل “خدا رو شکر بازم سالمی”، “خودت را جمع کن دیگه”، “من توی شرایط تو بودم، الان روی ابرها بودم” . سرزنش کردن او باعث می شود احساس گناه بیشتری داشته و از طرفی احساس کند که شما او را درک نمی کنید.

2. وقت کیفی
با حضور فعال و بدون قضاوت خود به او نشان دهید که برایش اهمیت قائل هستید. بدون اینکه به شرایط روانی او اشاره ای بکنید، سعی کنید فعالیت های مشترک ساده ای با یکدیگر انجام دهید و با شوخ طبعی خود سعی کنید خاطرات خوشی بسازید، مثل حرف زدن، بازی کردن، فیلم دیدن، مرور خاطرات خوش گذشته، و غیره. هر از گاهی با چت کردن و تماس تلفنی به او نشان دهید که کنارش هستید.

3. گوش دادن
یکی از بهترین اقدامات شما می تواند این باشد که در مورد فکرها و احساساتش سوال کنید و اجازه بدهید صحبت کند. به او نگاه کنید و با تمام وجود به حرف هایش گوش بدهید. زمانی که حرف های منفی می زند، شما با او همدلی کنید. مثلا وقتی می گوید، “احساس می کنم هیچکس منو دوست نداره”، شما جواب ندهید “چرا بابا، همه دوستت دارن”، بلکه بگید، “خیلی حس سنگین و تلخیه که حس کنی کسی تو رو نمیخواد”. احساسات او را تایید کنید و بیشتر گوش شنوا باشید.

4. کمک کردن
افسردگی باعث افت انرژی شدیدی می شود، و ممکن است شما متوجه شوید که او اکثر اوقات بی حال و کسل است، و به امور روزمره خودش رسیدگی نمی کند. تا جایی که می توانید در برخی کارهای روزانه به او کمک کنید و حدالامکان او را در این کارها مشارکت دهید. با همراهی شما ممکن است بیشتر مایل باشد کارهایش را انجام بدهد.

5. محیط بیرون
به او پیشنهاد دهید که با یکدیگر یک فعالیت در بیرون از منزل انجام دهید. ارتباط با طبیعت، پیک نیک، پیاده روی، پاساژ گردی، و غیره در بهبود خلق  و ایجاد انگیزه در او بسیار موثر هستند.

6. مراجعه به متخصص
او را تشویق کنید که از خدمات روانشناسی و روان درمانی برای افسردگی استفاده کند. به او بگویید که به شکل آزمایشی این کار را امتحان کند، اینگونه بیشتر مایل می شود که وقت مشاوره بگیرد. یادتان باشد که به او اصرار نکنید. فقط او را همراهی کنید، مثلا بگویید منم باهات میام.