یکی از برجسته ترین جلوه های انسانی در زندگی هر فردی اعتماد  است.

چرا که اعتماد متاثر کننده تمام الگوهای رفتاری است و عامل تسهیل کننده روابط و تعاملات بشری محسوب می شود.

می توان گفت اصلی ترین و ابتدایی ترین گره برای اجتماعی شدن هر فردی ” اعتماد” است.

شروع شکل گیری آن از بستر و کانون خانواده می باشد.

اریکسون اعتماد را اینگونه تعریف می کند: انتظار برآورده شدن نیازهای شخصی و اینکه می شود روی آن فرد حساب کرد.

در یک دسته بندی می توان آن را به سه دسته تقسیم بندی کرد :

1- بنیادی

2-  بین فردی

3- تعمیم یافته یا عام

1- بنیادی :

به نگرشی که ما نسبت به خود یا دنیای پیرامونمان داریم بر می گردد.

باعث تقویت تفکری می شود که افراد و امور جهان قابل اطمینان هستند و در  مراحل اولیه زندگی انسان شکل می گیرد.

۲-بین فردی : در روابط بین فردی و تعاملات با انسانها معنا پیدا می کند.

بنابراین، این اعتماد از روابط مستقیمی که ما با اعضای جامعه تجربه می کنیم ،حاصل می شود.

حال آنکه کوچکترین شعاع آن  در اعضای خانواده شکل می گیرد که فضایی پر از صمیمیت بر آن حاکم هست.

 باید گفت این اعتماد وابسته به افرادی است که ما با آنها همسایه ،دوست ،همکار و…. هستیم.

3– تعمیم یافته:

وقتی به افراد جامعه حسن ظن داشته باشیم جدای از تعلقی که به قومیت و قبیله خود داریم اعتماد تعمیم یافته شکل می گیرد.

این اطمینان در سطحی گسترده تر از خانواده و نزدیکان قرار می گیرد.

به هر حال شکل گیری هر نوع رابطه ای بدون وجود آن امکان پذیر نیست.

وجود اعتماد در دوستی ها ،خانواده ،سازمانها و جامعه ضروری است و نقش بسیار مهمی در سیاست و اقتصاد بازی می کند .

وجود ارتباط موثر برای اعتماد کردن به دیگران به نظر ضروری می رساند.

اعتماد کردن به دیگران روی کیفیت زندگی ما اثر خواهد گذاشت.

آن زمان که ممکن است یکی از اعضای خانواده مانند همسر ما یا یک دوست قدیمی یا همکار از اعتماد ما سوءاستفاده کنند.

شرایط روحی و روانی ما را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد.

به همه افرادی که در محیطهای اجتماعی مختلف می بینم و سر و کار داریم قرار نیست اعتماد کامل داشته باشیم.

اتکا به افراد مختلف درجات و شدت مختلفی دارد.

یکی از مواردی که به ما کمک می کند این گونه افراد را تشخیص دهیم هوش هیجانی ماست.

قطعا وقتی این مورد را در خود ارتقا دهیم روابط سالم تر و با کیفیت تری را تجربه خواهیم کرد.

 به افرادی که 4ویژگی زیر را دارند تا حدودی می توانیم اعتماد کنیم.

• خوش قولی :
• یکی از راههای جلب اطمینان در افراد خوش قولی است.
• وقت شناسی :
• حضور به موقع در جلسات و ملاقات ها حاوی این پیام است که برای حضور طرف مقابل ارزش قائل هستیم.
• همین امر سبب ایجاد اعتماد در روابط می شود.
• راستگویی:
• رکن اصلی آن راستگویی و صداقت است.
• راستگویی گاهی بسیار سخت است.
• اما اگر چیزی جز آنچه که هست را از خود نشان دهید هیچ کس نمی خواهد با شما ارتباط برقرار کند.
• راز داری:
• راز افراد را پیش خود نگهدارید.
• این ویژگی اخلاقی سبب می شود دیگران به شما اعتماد کنند.

بنابر این برای به دست آوردن اینگونه روابط  پول و یا قدرت کافی نیست.

ما باید نگرانی و احساس مسئولیتی که نسبت به دیگران ابراز می کنیم را نشان دهیم.

ما نمی توانیم اعتماد را از سوپر مارکت بخریم.

برای ایجاد اینگونه روابط باید تلاش کنیم تا بتوانیم با کسب و ایجاد اعتماد به بهبود روابط و شرایط زندگی مان کمک کنیم.